.jpg)
Later in het jaar is een rapport verschenen van de Waarderingskamer over de WOZ-bezwaren, waarin onder meer is gekeken naar de grieven die leiden tot waardeverminderingen. Op 9 november verscheen het recentste rapport over dit onderwerp : “De hoogte en de structuur van de kostenvergoeding voor bedrijven die helpen bij het maken van bezwaar tegen WOZ-beschikkingen” van het Centrum voor Onderzoek van de Economie van de Lagere Overheden (COELO).
Het onderzoek van het COELO is interessant, omdat de focus ligt op de proceskostenvergoeding in de bezwaarfase. Het WODC concludeerde eerder in het jaar dat er aanwijzingen zijn dat NCNP-bedrijven oneigenlijk gebruik maken van procedures en dat er weinig maatwerk was, maar ook dat niet bleek dat NCNP-bedrijven puur uit zijn op het innen van proceskostenvergoedingen. Die conclusie werd getrokken na gesprekken met rechters, dus gerelateerd aan de beroepsfase. Het gros van de proceskostenvergoeding wordt door de uitvoerende organisaties echter uitgekeerd in de bezwaarfase.
De Waarderingskamer had in haar onderzoek al gemeld dat een aanpassing van de secundaire objectkenmerken de oorzaak is van bijna 50% van de gegronde bezwaren. Het is onmogelijk om deze kenmerken allemaal juist in de WOZ-administratie geregistreerd te hebben. In het WOZ-proces wordt immers niet elk WOZ-object individueel en inpandig opgenomen.
In het COELO-rapport wordt de werkwijze van acht verschillende NCNP-bedrijven onder de loep genomen. Zo worden onder andere de mate van motivering, de kosten voor de belanghebbende en de standaard opgevraagde gegevens tegen elkaar afgezet. De conclusie van het COELO is dat de bezwaren van NCNP-bureaus het resultaat zijn van het geautomatiseerd aanmaken van brieven. Een NCNP bureau vraagt bijna altijd standaard om een hoorzitting als een bezwaar niet of gedeeltelijk gegrond wordt verklaard. De hoorzitting bij zo’n bureau duurt gemiddeld 5 minuten per object volgens het onderzoek van het COELO.
De proceskostenvergoeding is een forfaitair bedrag waarvan de hoogte is vastgelegd in het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb) uit 1995. Het COELO constateert dat deze vergoeding niet meer in verhouding staat met de geleverde inzet bij de bezwaarafhandeling. Ze geven aan dat het Bpb perverse prikkels bevat en daardoor gedrag beloont dat niet strookt met het algemeen belang en zij adviseren het Bpb te moderniseren.
Het COELO-rapport bevestigt het gevoel dat bij veel uitvoeringsorganisaties leeft en zal minder positief ontvangen zijn door de NCNP-bureaus. Nu afwachten wat de wetgever met het rapport gaat doen.