Doorzendplicht
De doorzendplicht staat in artikel 6:15 Awb, hierin is opgenomen dat een bezwaar- of beroepschrift dat wordt ingediend bij een onbevoegd bestuursorgaan zo spoedig mogelijk doorgezonden dient te worden aan het bevoegde orgaan.
In de zaak bij het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden1 speelde het volgende:
Belanghebbende heeft een bezwaarschrift ingediend tegen een opgelegde naheffingsaanslag parkeerbelasting, dit bezwaarschrift is ongegrond verklaard. Na de beslissing op bezwaar heeft belanghebbende meermaals via e-mail gecorrespondeerd met de heffingsambtenaar.
Het Gerechtshof overweegt ten aanzien van deze e-mails het volgende:
'De e-mails laten elk afzonderlijk en zeker bezien in hun onderlinge samenhang geen andere gevolgtrekking toe dan dat belanghebbende daarmee aan de heffingsambtenaar liet blijken dat zij het niet eens was met de uitspraak op bezwaar en dat zij niet van plan was in die uitspraak te berusten. Het stelsel van de wet brengt mee dat een belastingplichtige, nadat de heffingsambtenaar uitspraak op een bezwaarschrift tegen een aanslag heeft gedaan, zijn bezwaren verder slechts door middel van beroep kan doen gelden. Nu er geen aanwijzingen waren dat de heffingsambtenaar bereid was van zijn uitspraak op bezwaar terug te komen, had hij daarom de e-mails zo spoedig mogelijk moeten doorzenden aan de Rechtbank.
Daarbij wordt nog vermeld dat het daarbij niet van belang is dat via e-mail geen beroep kan worden ingesteld bij de Rechtbank. Hiervoor zou namelijk herstelverzuim geboden moeten worden.
'Op de zaak betrekking hebbende stukken'
In de zaak bij het Gerechtshof Amsterdam2 is er eveneens een bezwaarschrift ingediend tegen een naheffingsaanslag parkeerbelasting. In het bezwaarschrift is, onder verwijzing naar artikel 7:4 Awb, verzocht om alle op de zaak betrekking hebbende stukken. Daarnaast is verzocht om een hoorzitting. Tijdens de hoorzitting is ingebracht dat niet zou zijn voldaan aan het kenbaarheidsvereiste. In de beroepsfase is door de heffingsambtenaar een bijlage overlegd ter verduidelijking van de situatie ter plaatse. Belanghebbende stelt dat deze bijlage reeds in bezwaar, voorafgaand aan het horen, ter inzage gelegd had moeten worden.
Het Gerechtshof overweegt, onder verwijzing naar de wetsgeschiedenis en de jurisprudentie van de Hoge Raad, allereerst dat het begrip 'op de zaak betrekking hebbende stukken' (zeer) ruim moet worden uitgelegd.
Het Hof ziet hierbij echter ook een zekere beperking. De verplichting geldt niet voor zover het stukken betreft die de heffingsambtenaar weliswaar ter beschikking staan of hebben gestaan maar waarvan redelijkerwijs niet gezegd kan worden dat ze van belang zijn voor de beslissing in de tussen partijen bestaande geschilpunten op het moment dat de verplichting tot terinzagelegging bestaat. Een andere uitleg zou ook tot de voor alle betrokkenen onwerkbare situatie leiden dat de heffingsambtenaar in elke zaak een vrijwel ongelimiteerde hoeveelheid stukken ter inzage zou moeten leggen waaronder een veelheid van stukken waarvan redelijkerwijs niet valt in te zien dat die van enig belang zouden kunnen zijn. De heffingsambtenaar zou als het ware al rekening moeten houden met geschilpunten die (nog) niet zijn opgeworpen. Ten tijde van de ter inzage legging bestond er voor de heffingsambtenaar, gelet op de (algemene) inhoud van het bezwaarschrift, redelijkerwijs geen grond om aan te nemen dat het kenbaarheidsvereiste onderwerp van geschil was. Dat om 'documentatie waaruit blijkt dat het de belastingplichtige voldoende duidelijk behoorde te zijn dat parkeerbelasting verschuldigd was' werd verzocht, maakt dat niet anders.
Deze uitspraken geven meer duiding aan het formele kader waar u rekening mee moet houden bij de behandeling van bezwaren.