Belanghebbende is een instelling werkzaam op het gebied van de volkshuisvesting. De heffingsambtenaar heeft aan belanghebbende, als eigenaar van percelen gelegen in de gemeente Oostzaan, voor de jaren 2013, 2014 en 2015 aanslagen in de rioolheffing opgelegd.
Belanghebbende heeft ter zake bezwaar en beroep ingesteld. In geschil is of: i) het de gemeente, met betrekking tot de jaren 2013 en 2014, is toegestaan om achteraf bepaalde kosten in de raming van de rioolheffing op te nemen, terwijl deze kosten oorspronkelijk niet tot deze ramingen behoorden, ii) de Verordening voor 2014 voldoende duidelijkheid geeft over het te heffen bedrag, in de zin van artikel 217 van de Gemeentewet, iii) de gemeente al dan niet nadere gegevens behoefde te verstrekken over de buiten de rioolheffing gelaten percelen, en iv) de gemeente hier al dan niet in strijd heeft gehandeld met de Europese Kaderrichtlijn Water.
Rechtbank en Hof hebben geoordeeld dat i) het toegestaan is om deze kosten in aanmerking te nemen, aangezien ze wel opgenomen waren in de begroting, alleen niet geraamd bij de rioolheffing, ii) de Verordening 2014 voldoende duidelijkheid geeft over het te heffen bedrag, iii) de gemeente, in het kader van de toetsing aan het gelijkheidsbeginsel, geen nadere gegevens behoeft te verstrekken over de buiten de rioolheffing gelaten percelen, en iv) de gemeente niet in strijd heeft gehandeld met de Europese Kaderrichtlijn Water.
Eén van de klachten slaagt volgens de A-G In deze klacht wordt gesteld dat de in het kader van de heffing van rioolbelasting geldende opbrengstlimiet in casu overschreden is. Daarvan uitgaande is de Verordening in de jaren 2013 en 2014 geheel of gedeeltelijk onverbindend en dienen de aanslagen opgelegd aan belanghebbende te worden verminderd dan wel vernietigd. De A-G merkt op dat in dit kader speelt dat bepaalde kostenposten achteraf zijn toegevoegd aan de geraamde lasten, namelijk de ‘perceptiekosten’ en de ‘kosten van vegen van wegen’. Dit achteraf toevoegen acht de A-G in strijd met de huidige stand van de jurisprudentie en daarmee ontoelaatbaar.
Voor een beslissing tot algehele onverbindendheid van de voor een bepaald jaar geldende verordening inzake de rioolheffing, heeft de Hoge Raad als grens gesteld dat de geraamde baten meer dan 10 percent uitgaan boven het gecorrigeerde bedrag van de geraamde lasten. Dat betekent volgens de A-G dat in casu de voor het jaar 2013 opgelegde aanslag geheel moet worden vernietigd en de voor 2014 opgelegde aanslag gedeeltelijk, als gecorrigeerd naar de in aanmerking te nemen kosten. De conclusie strekt ertoe dat het beroep in cassatie van belanghebbende gegrond dient te worden verklaard.
Op de conclusie van de A-G is wel wat af te dingen. Het achteraf alsnog in aanmerking nemen van de kosten als last ter zake van de riolering, zou volgens de AG leiden tot een afwijking van de begroting, danwel het tweemaal in aanmerking nemen van de kosten. Daarvan is echter geen sprake. De lasten in de begroting wijzigen niet. Het gevolg is dat door de toerekening aan de rioolheffing deze kosten niet worden gefinancierd vanuit de algemene middelen, maar vanuit de rioolheffing. De plaats in de begroting doet dan niet ter zake. We zijn benieuwd naar het standpunt van de Hoge Raad.